Washington DC

Pazar günü Washington'daydık. New York'un güneş görmeyen, tıklım tıkış sokaklarından sonra Washington çok güzel geldi. Binaları Washington Anıtı'ndan yüksek değil. Dolayısıyla bu şehir gökdelenlerden oluşmuyor.Parlamento'ya da, Beyaz Saray'a da yaklaşabilmek, bu kadar ulaşılabilir olmaları insanda değişik bir duygu uyandırıyor. Devasa Abraham Lincoln heykeli çok etkileyici. Aynı büyüklükte Thomas

Jefferson heykeli de var, ancak Lincoln heykeli kadar çok kişi tarafından ziyaret edilmiyor.Şehirde genel olarak sakin ve dingin bir hava hakim. Halkı, New Yorkerlar'ın aksine yardımsever. Her ne kadar çiçek açmış kiraz ağaçlarını bir haftayla kaçırmış olsak ta, güzel bir bahar gününde Washington'ı gezebildiğimizden dolayı mutluyum.

Eğer müze seviyorsanız, Washington DC tam gitmeniz gereken yer. Müze girişleri ücretsiz ve hepsi bir arada. Amerikan Tarih Müzesi'nde first lady'lerin kıyafetlerini gördük. Onca tarihi eserin yanında en çok first lady giysilerinden etkilenmem ilginç ama Jackie Kenedy'nin, Michelle Obama'nın tuvaletlerini görmek hoştu.Amerikan Başkanlarının eşlerinin hepsinin kısa saçlı olması da ilginç bir tesadüf.

En çok Doğal Tarih Müzesi'ni beğendim.Müze'yi gezerken dinazorlarin sonunun tükenmesine şükredip durdum. O kadar büyük ve yırtıcı görünüyorlardı ki.Binlerce yıl öncesinden kafataslarını da sergilemişler. Üç yaşında bir çocuğun başını atmaca gagalamış, birinin ayağını timsah ısırmış. Şehirleşmiş olmamız ve yırtıcılara kurban gitmememiz de şans. Atalarımıza minnettar kaldım.

Akşam da Georgetown'da Vietnam yemeği yedik. Georgetown bizim yazlık şehirlerimize benziyor. Hava çok güzeldi, paltosuz dışarıda, ince kıyafetlerle dolaşmayı özlemişiz. Herkes özlemiş olmalı ki sokakları çok kalabalıktı. Yanımızdan geçenler arasında Bakanlar, dünya politikasında söz sahibi kişiler var mıydı bilemiyorum. Muhtemelen vardı.

Washington'da insan Amerika'nın gücünü daha iyi anlıyor.Kısa tarihlerine bu kadar sahip çıkmalarını, çevre düzenlemelerini, müzelerini takdir ettim.Darısı başımıza.