Bulut Atlası

Gösterime giriş tarihi 26 Ekim'i zor beklediğim Bulut Atlası, orjinal adıyla Cloud Atlas'ı izledim bugün.Farklı zamanlarda, geçmişte ve gelecekte geçen 6 ayrı hikayenin anlatıldığı, efsanevi Wachowski kardeşlerin, Tom Tykwer'le birlikte yönettikleri uzun bir film Bulut Atlası.Aldığı eleştiriler övgülerden fazla; sıkıcı ve karmaşık bulanlar da olacaktır; ancak ben etkilendim.Hatta filmin bende bıraktığı tadı özetlemek, sizleri de uzun bir yazıyı okumak zorunda bırakmamak gerekirse ''çok güzeldi'' diyebilirim.

1850'lerden bir kaşifin macerası, 1930'lardan eşcinsel bir müzisyenin aşkı, 1970'lerden bir gazetecinin kahramanlığı, bir yayıncının huzurevinden kaçışı, geleceğin Seul'undan bir klon isyanı ve kıyamet sonrası...Tüm bu hikayeleri içeren bir senaryo; Tom Hanks, Halle Berry, Hugo Weaving, Jim Broadbent, Susan Sarandon, Hugh Grand'ın olduğu zengin bir kadro...26 Ekim'i zor beklememe şaşmamalı.

Ana temanın reenkarnasyon etrafında döndüğünü belirtmem, filme gitmek isteyenlerin heyecanlarını azaltmayacaktır eminim. Film David Mitchell'in tanınmış romanı Cloud Atlas'tan uyarlama, konusu da sonu da sır değil. Herkesin birbiriyle bağlantılı olduğunu, bugünkü seçimlerimizle, iyiliklerimizle, kötülüklerimizle geleceğimizi oluşturduğumuzu anlatıyor. ''Yaşamlarınız size ait değildir'' diyor. Bazı karakterlerin rüyalarında geçmişteki yaşamlarını gördükleri gibi, gelecekten enstanteleri görmeleri ilginçti. Herşey baştan yazılı mı sorusunu akla getiriyordu.

Film mistik; hayata, ölüme, öte aleme açıklama arayan bir film değil. Dinlerin nasıl ortaya çıktığına, gelecek zamandan Sonmi'yle değinmeye çalışmış; ancak  felsefeyle haşır neşir olanlara basit gelme, gündelik hayata gömülenlerinse gözden kaçırma ihtimalleri yüksek. Filmdeki aşk hikayeleriyse gözden kaçacak gibi değil.Aşkını başka yaşamlarda da tekrar tekrar bulma fikri çok romantik. Tek sorun tanıdıklık hissinden dolayı geçmiş yaşamdaki bir komşuyu, eş ruhu sanma olasılığı.Neyse şaka bir yana Wachowski'lerin tüm filmlerinde kendini hissettiren baş kaldırış, dünya düzenini bozma temaları bu filme de yedirilmiş. Sahne ne olursa olsun; iki taraf var. Kötüler kendilerini kimi zaman bir huzur evindeki acımasız bakıcı, kendi çıkarını düşünen nükleer santral yöneticisi veya köle sahibi olarak ifşa ederken, karşılarında onlarla mücadele eden birilerini hep buluyorlar.

İyiyle kötünün savaşı  ve reenkarasyon  inanışı üzerine inşa edilen bu  filme; V for Vendetta'da olduğu gibi eşcinsel aşk ta katılmış.Wachowski kardeşlerden birinin cinsiyetini kadına çevirmesi, Lary'yken Lana olmasının bunda etkisi olabilir. Ezilenler, sömürülenler, kölelere olduğu gibi kadınların dönüşümüne de yer verilmiş. Kadınlar kahramanlar tarafından kurtarılırken, zamanla kendileri erkekleri kurtarmaya başlıyorlar.


Yazar ve yönetmen bazı karakterlere hep kötü adam rolleri verirken, Tom Hanks'e tekamül ettirmiş. Gerçi Tom Hanks'in içindeki kötülüğün sesini bastırması  uzun zaman alsa da, eş ruhunu canlandıran Halle Berry'le hayatları hep kesişmiş.Zaten film boyunca aynı insanlar her yaşamda sürekli karşılaşıyorlar. Filmi izlerken tüm yaşamlarımız hep aynı kişilerle, sorun çözerek mi geçecek sorusu geliyor akla. Uzakdoğulular karma derler...Hayatımızı karma oluşturmadan geçirmek mümkün olabilir mi? Sanırım bu ilişkilerde uzmanlaşmayı gerektirir, tam anlamıyla usta olmayı. Filmde canlandırdığı karakter ustalığa en yakın olanı Halle Berry'ninkiydi. Susan Sarandon'ın kahinini de sevdim, klonu da, köleliğe karşı olanları da. Yönetmenin acımadığı iki kişi vardı ki, hem geçmişte, hem de gelecekteki tüm kötü adam rollerini kusursuz oynadılar. Bunlardan birisi Hugh Grand'dı. Diğeri de size Matrix'ten tanıdık geldi mi?

Daha fazla ayrıntı vermeyip,  sadece müziğinin de çok güzel olduğunu belirtip,  filmden alıntılarla bitireyim. ''Her birimizin okyanusta birer damla olduğumuz'' şu yaşamlarda ''aynı hataları tekrar tekrar yapmamanızı'' diler, bayramınızı kutlarım.